کشتار فیضیه

1343/12/13 هجرى شمسى.

 کشتار فیضیه

 عصر روز بیست و پنج شوال درحالى که صدها نفر از طلاب و غیرطلاب درمدرسه فیضیه مشغول عزادارى براى شهادت امام صادق(ع) بودند صدها افسر و درجه‏دار وکماندو و چترباز مسلح با اسلحه سردو گرم مست و مخمور به فرماندهى سرهنگ مولوى رئیس سازمان امنیت تهران ناگهان از هرگوشه مدرسه عربده‏کشان به جان طلاب بى‏سلاح و غافل‏گیر شده افتادند، درحالى که تمام پشت‏بام مدرسه را پلیس مسلح صف کشیده‏بود. همچنان گرگان مست و گرسنه باکارد و سرنیزه و دشنه وچاقو و (پنجه) بکس(بوکس) و احیاناً کلت دهها نفر از بهترین فرزندان این آب وخاک را ازپادرآوردند.

 صحن مدرسه فیضیه یک‏پارچه خون شده‏بود. درودیوار مدرسه ازخون پاک شاگردان امام صادق (ع) رنگین بود. بوى خون و باروت فضاى مدرسه را فرا گرفته بود. شعله آتش ازسوزاندن کتابها و قرآنها و عمامها و لباسها به آسمان مى‏رفت.ناله زخمیهاى مشرف به مرگ را نعره‏هاى گوشخراش آن کفتارهاى مست محو مى‏کرد وحتى ازکتک‏زدن زخمیهاى نیمه‏جان هم نگذشتند. و قتى که مدرسه را خلوت کردند غارت حجره‏ها شروع شد. فرش و چراغ و پول و ساعت و چمدان و لباس وحتى قند و چاى را ازحجرات غارت کردند. دربها و شیشه‏ها و پنجره‏ها ى مدرسه را ریز ریز کردند. و قتى که تاریکى شب همه‏جا را فرا گرفت درحالى که کامیونهاى سربازان مسلح درخیابانها مى‏گشت و صفوف پلیس مسلح رژه مى‏رفتند،اردوى فاتح مدرسه فیضیه، دهها جسد نیمه‏جان و بى‏جان آغشته به خون را درمدرسه فیضیه که به صورت و یرانه‏اى درآمده‏بود پشت سر گذاشتند و باغنائمى که به چنگ آورده‏بودند به استراحتگاه‏هاى خود بازگشتند. فرداى آن روز هم براى نابود کردن وغارت نمودن آنچه که دیروز از زیر دستشان دررفته بود یورش دیگرى بردند و اگر نقص درجنایت دیروز بود تکمیل کردند. نخست‏وزیر و قت عَلَم خائن و پست وجانى و قاتل باکمال پررویى همان شب از رادیو ایران سخنرانى کرد و گفت عده‏اى دهقان با طلاب مبارزه کردند و دونفر دهقان و یک طلبه کشته شده!اف براین بى‏شرمى!

 ولى نتیجه این کشتار و حشیانه درست خلاف منظور دستگاه فاسد به بار آمد. منظور آنهااین بود که بامرعوب ساختن قشر مبارز کشور راه را براى اجراى اغراض شوم و خائنانه خویش هموار کنند، ولى  روحانیت و ملت که تاآن روز باور نمى‏کردند این تبهکاران هرچه هم و اقعاً بى‏دین باشند تااین حد متظاهر به پرده‏درى ومخالفت علنى شوند، بااراده‏اى محکم و عزمى راسخ به پا خاستند و به یارى خداى بزرگ تاسرحد پیروزى نهایى و ریشه‏کن کردن بساط مزدورى و مخالف اسلام ازپاى نخواهند نشست.